Przedmiotem badań będą pisma najbardziej znaczących postaci z historii polskiej apologetyki, która w drugiej połowie XX wieku została przemianowana na teologię fundamentalną. Aktywność naukowa zaproponowanych w projekcie myślicieli miała duże znaczenie dla rozwoju środowisk intelektualnych w czasach ich twórczości, a rękopisy, maszynopisy i teksty publikowane wpływały na charakter nauczania kolejnych pokoleń Polaków nie tylko teologii, ale również historii i nauk społecznych.

Celem niniejszego zamierzenia jest szczegółowe opracowanie sylwetek i twórczości kluczowych teologów apologetyków wpisujących się w dziedzictwo polskiej humanistyki w szerokim kontekście społecznym i teologicznofilozoficznym. W ramach analiz znajdą się prace teologów o międzynarodowym znaczeniu, których dzieło warto przypomnieć (np. Mateusz z Krakowa czy Benedykt Hesse), jak i tacy, którzy czekają w archiwach na ponowne odkrycie.

Rezultatem projektu będzie leksykon bibliograficzny kluczowych postaci z omawianego obszaru badań teologicznych. Wspomniany leksykon będzie miał jednocześnie charakter opracowania encyklopedycznego, który zostanie podkreślony przez umieszczenie słów kluczowych i odnośników bibliograficznych po każdym z zaprezentowanych opracowań. W celu promocji polskiej myśli zagranicą, po każdym tekście zamieszczone zostanie jego streszczenie w języku angielskim.

Efekty/Rezultaty

Obserwując współczesne społeczeństwo polskie, dostrzegamy postępujący proces podziałów i daleko idącą polaryzację, przyjmującą często postać wrogiej konfrontacji. Sytuacja ta spowodowana jest zarówno przez czynniki polityczne, ekonomiczne, jak i religijne. Troska o budowanie i wzmocnienie jedności domaga się działania na wielu polach, a Kościół i teologia z pewnością mają potencjał do budowania przestrzeni dialogu. Najważniejszym wydarzeniem eklezjalnym Kościoła katolickiego po II Wojnie Światowej był Sobór Watykański II (1962–1965). Choć minęło od niego 60 lat, w wielu wymiarach wciąż stanowi on zadanie i może być inspiracją dla współczesności. Jednym z kluczowych przesłań tego soboru było wezwanie do dialogu Kościoła ze światem i wewnętrznego dialogu różnych grup tworzących środowiska religijne. W Polsce wciąż brak kompleksowego komentarza do dokumentów soborowych. Analizując dane statystyczne na temat religijności Polaków i ich zaangażowania w życie Kościoła dostrzegamy systematyczny spadek osób wierzących i praktykujących wiarę. Jednym z istotnych powodów utrzymywania się tendencji spadkowej jest coraz mniej wiarygodny wizerunek Kościoła instytucjonalnego w naszym kraju. Wśród wielu czynników składających się na ten obraz, wymienić należy niewystarczającą otwartość na dialog w podejmowanych przez Kościół inicjatywach zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym, a co za tym idzie, zarzut braku empatycznej wrażliwości na człowieka i nietolerancję obecną w strukturach kościelnych. Z pewnością cechy te są sprzeczne z ewangeliczną naturą Kościoła oraz z teologicznymi koncepcjami eklezjalnymi, obecnymi w oficjalnych dokumentach Magisterium. W ramach reformy Kościoła konieczna jest więc jego odnowa także na polu otwartości na dialog zarówno wewnątrz struktur kościelnych, jak i w wyborze profili przepowiadania i katechizacji.

Wykazanie w oparciu o dokumenty Soboru Watykańskiego II, że dialogiczność jest wpisana w „kod DNA” Kościoła katolickiego. Wymierne efekty namysłu nad tym aspektem znajdujemy w każdym z dokumentów soborowych, ale pięć z nich wydaje się być szczególnie przesiąkniętych ideą dialogu i one będą stanowiły przedmiot szczegółowych analiz. Wnioski z tych analiz pozwolą na nakreślenie strategii prowadzenia dialogu nie tylko w ramach wspólnoty kościelnej, ale w szerszym kontekście społecznym. Kościół – zgodnie z ideą soboru – będzie tutaj pośrednikiem i kreatorem przestrzeni, w której możliwe staje się pojednanie między spierającymi się stronami. By tak się stało, sam najpierw musi się dialogowania uczyć, stąd analizy powinny być podejmowane dwuwymiarowo: w perspektywie wewnętrznej, w celu ukazania tych momentów w życiu Kościoła, które wymagają szczególnej otwartości oraz w perspektywie zewnętrznej, by wskazać te elementy nauczania Magisterium Kościoła, które mogą mieć realny wpływ na tworzenie się powszechnej kultury dialogu międzyludzkiego. Teoretyczne rozważania powinny być weryfikowane w działaniach praktycznych, formujących słuchaczy wykładów i uczestników warsztatów do prowadzenia wielowymiarowego dialogu.

Stawiamy tezę, że bez wymiaru dialogicznego, bez otwartości teologii na współczesne społeczeństwo z jego zróżnicowaniem ideologicznym, kulturowym i religijnym, Kościół traci wiarygodność, jest oderwany od doświadczenia świata człowieka współczesnego i może być postrzegany jako przypadek instytucji z obszaru bezdusznej lub „martwej mitologii”. W związku z tym skupimy się zarówno na kwestiach metodologicznych (Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes oraz Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae), jak i na konkretnych przykładach dialogu teologii z innymi dyskursami. Wśród tych ostatnich szczególną uwagę zwrócimy na relacje między Kościołem a tym, co kryje się za pojęciem „świata” (Gaudium et spes), różnymi tradycjami w ramach katolicyzmu (Dekret o Kościołach wschodnich katolickich Orientalium ecclesiarum), katolicyzmem a innymi wyznaniami chrześcijańskimi (Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio), chrześcijaństwem a innymi religiami (Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate). Jednocześnie, jesteśmy przekonani, że właściwe rozumienie dialogu w przestrzeni teologicznej może pomóc w budowaniu dialogu społecznego w ogóle, ponieważ opisy dialogów obecne w nauczaniu Soboru Watykańskiego II oparte są nie tylko na analizie tradycji Kościoła, ale i obserwacjach „znaków czasu”, czyli mechanizmów obecnych w życiu społeczeństw. W wielu aspektach mają więc one znaczenie ponadreligijne.

W ramach kategorii promocji i prezentacji badań naukowych planujemy:

1. Pięć monografii naukowych, wydanych w wydawnictwie z listy punktowanych wydawnictw naukowych. Każda z publikacji stanowić będzie poszerzoną analizę i interpretację jednego z dokumentów Soboru Watykańskiego II:
   1. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes
   2. Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae
   3. Dekret o Kościołach wschodnich katolickich Orientalium ecclesiarum
   4. Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio
   5. Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate
2. Konferencję naukową w ramach cyklu „Podwawelskie spory o kształt wiary”.
3. Artykuł w punktowanym czasopiśmie naukowym na temat dialogu jako hermeneutycznego klucza do odczytania dokumentów Soboru Watykańskiego II.
4. Anglojęzyczne artykuły naukowe, upowszechniające wyniki.

W ramach kategorii społecznego oddziaływania badań naukowych planujemy:

1. Cykl wykładów otwartych na temat zasad dialogu i poszczególnych obszarów dialogu Kościoła w Oświęcimiu, przy współpracy z Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu.
2. Cykl wykładów otwartych na temat ogólnych zasad dialogu i warunków dialogu międzyreligijnego w KrakowiePodgórzu, przy współpracy z Muzeum Podgórza.
3. Cykl wykładów otwartych na temat ogólnych zasad dialogu i dialogu Kościoła i świata w Balicach, przy współpracy ze Stowarzyszeniem Społeczno-Edukacyjnym „Kuźnia”.
4. Cykl wykładów otwartych na temat wpływu kard. Karola Wojtyły na prace Soboru Watykańskiego II, ze szczególnym uwzględnieniem Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes przy współpracy z Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach.
5. Warsztaty na temat zasad prowadzenia dialogu inspirowanych nauczaniem soborowym w Akademii Filozofii i Teologii w Franciszkańskim Ośrodku Kultury w Leżajsku.
6. Zajęcia formacyjne dla liderów grup religijnych, katechistów, katechetów lub innych odpowiedzialnych, które zostaną włączone w programy formacyjne wybranych wspólnot i centrów formacji.
7. Warsztaty dla młodzieży szkolnej.
8. Strona internetowa.
9. Cykl publikacji w „Materiałach homiletycznych”.

 
Efekty/Rezultaty

Konferencja naukowa pt. „Edukacja muzyczna w służbie Kościołowi” poświęcona jest problematyce edukacji muzycznej organistów, dyrygentów, psałterzystów, kantorów, gregorianistów, a także innych osób pełniących rolę animatorów muzyczncyh w świątyniach. Celem konferencji jest zwrócenie uwagi na edukację muzyczną prowadzoną w instytucjach kościelnych i w służbie Kościołowi. Program obejmuje 6 referatów wygłoszonych przez 6 prelegentów, pochodzących z 6 różncyh środowisk naukowych i mających różne doświadczenie w obrębie edukacji dla Kościoła: Instytut Muzyki Sakralnej w Rzymie, Akademia św. Cecylii w Bergamo, Instytut Muzyki Sakralnej w Regensburgu, Szkoła Muzyczna św. Stanisława w Ljubljanie, Instytut św. Tomasza i św. Pawła (Minnesota) oraz Archidiecezjalna Szkoła Muzyczna i Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie. W otwartej konfrontacji i w dyskusji panelowej na zakończenie konferencji z udziałem zaproszonych gości (dyrektórów szkół muzyczncyh/organistowskich, kierowników kierunku muzyka kościelna), pragniemy wzbudzić refleksję nad edukacją muzyków kościelnych w Polsce.

Muzyka, stanowiąca integralną część liturgii kościoła, jest jednym z najistotniejszych elementów sfery sacrum. Jej rozwój trwa tak długo, jak długo trwa chrześcijaństwo. Muzyką i śpiewem modlili się zarówno pierwsi chrześcijanie, jak i uczestnicy liturgii w czasach współczesnych. Trudno więc dziwić się, że kościół dba o rozwój muzyki, oraz o kształcenie tych, którzy ją tworzą i wykonują. Różnorodny sposób wykonywania muzyki w przestrzeni sakralnej związany jest nie tylko z kulturą i obrzędowością, ale także edukacją muzyczną organistów, dyrygentów, psałterzystów, a także innych osób, pełniących role animatorów muzycznych świątyń. Mimo, iż formuła liturgii kościoła rzymskokatolickiego jest dziś na całym świecie taka sama, obecna w niej muzyka oparta jest na zróżnicowanych formach, stylach i gatunkach kompozycji, zaś jej wykonawstwo niezwykle zróżnicowane. Rolą opisywanej konferencji naukowej jest zwrócenie uwagi na edukację muzyczną prowadzoną współcześnie wewnątrz kościoła i dla kościoła. Kraków, cieszący się opinią ośrodka wiodącego w tym względzie w Polsce, pragnie skonfrontować swe edukacyjne doświadczenie z innymi znaczącymi ośrodkami europejskimi i amerykańskimi, których historia sięga XVII stulecia. Zestawienie i porównanie metod i sposobów kształcenia muzyków kościelnych w Rzymie, Regensburgu, Bergamo, Ljubljanie i Minneapolis, ma na celu skonfrontowanie doświadczeń pedagogiki muzycznej z efektami, jakie wnosi ona do sfery kultu i wpływem na rozwój muzyczny wspólnoty wiernych.

Organizator: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Katedra Muzyki Kościelnej UPJPII

Współorganizatorzy:

• Wydział Historii i Dziedzictwa Kulturowego,
• Archidiecezjalna Komisja Muzyki Kościelnej,
• Archidiecezjalna Szkoła Muzyczna im. ks. kard. Franciszka Macharskiego.

Patronat honorowy projektu:

• JE ks. Arcybiskup Metropolita Krakowski Marek Jędraszewski,
• JM Rektor, ks. prof. dr hab. Robert Tyrała,
• Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych.

Tematyką monografii jest filozofia starożytna ukazana w perspektywie medioznawczej. To znaczy filozofia stanowi tutaj przestrzeń do opisu, analizy i podjęcia próby zrozumienia mediów w ich praktycznym, jak i teoretycznym sensie.

Celem projektu jest wydanie pierwszego tomu monografii z planowanego czterotomowego cyklu. Cykl monograficzny ma charakter interdyscyplinarny. Łączy dwie, bodaj najważniejsze, współcześnie dyscypliny naukowe świata społecznego, mianowicie filozofię i medioznawstwo. Efektem tego interdyscyplinarnego projektu jest stworzenie obszaru badawczego, który doprowadzi do rozwoju obu dyscyplin bezpośrednio, a pośrednio wpłynie na kształt i rozumienie współczesnych mediów. Konkretne, monografia ta przyczyni się do poszerzenia i uporządkowania wiedzy filozoficznej w kontekście dziennikarstwa i nauk o mediach, co z kolei wpłynie na bardziej świadome przeżywanie komunikacji międzyludzkiej zapośredniczonej przez media. Potrzeba osadzenia nauki o mediach, i świata medialnego w ogóle, wydaję się być konieczna z punktu widzenia uszlachetnienia procesu komunikowania medialnego, który dzisiaj przybiera formę sposobu życia i bycia w sieci. W tym względzie, przegląd filozoficzny, będący kontekstem do refleksji nad sprawą współczesnego komunikowania ludzi w mediach, ma na celu zachętę do otwarcia umysłów osób związanych naukowo czy zawodowo z mediami. To znaczy odnalezienia szerszych i głębszych kontekstów przesyłania informacji.

Publikacja wyniku projektu zostanie przygotowana z wykorzystaniem funkcji dostępności w programach Acrobat i Acrobat Reader oraz możliwości zawartych w formacie Portable Document Format (PDF), które pozwolą osobom ze szczególnymi potrzebami na korzystanie z dokumentów PDF przy użyciu czytników ekranu, programów powiększających obraz na ekranie i drukarek brajlowskich, jak również bez użycia takich narzędzi. W plikach zawierających publikację wyniku zastosowana zostanie struktura dokumentu umożliwiająca odczytywanie pliku PDF na głos przy użyciu czytnika ekranu.

Celem projektu jest wydanie III tomu z serii wydawniczej „Studia i Materiały do dziejów polskiego hospicjum i kościoła św. Stanisława w Rzymie” pod tytułem „Polacy w Rzymie i w Loreto w świetle materiałów archiwalnych w Archiwum kościoła i hospicjum polskiego w Rzymie (XVII–XIX wiek)”.

Projekt zakłada wydanie spisu Polaków w Rzymie i w Loreto w oparciu o źródłach archiwalne w Archiwum kościoła polskiego w Rzymie. Pierwsza część, opracowana przez dr. J. Skrabskiego, zawierać będzie alfabetyczny spis ponad 4200 Polaków odnotowanych w protokołach rady prowizorów, obecnych na zgromadzeniach generalnych Polaków w Rzymie i pełniących różnrodne funkcje administracyjne od rektora, prowizora, poborcy, rachmistrza, czy gwardiana polskiego bractwa Najświętszego Ciała Chrystusa (św. Tryfona). Spis obejmuje również pielgrzymów goszczących w hospicjum, otrzymujących jałmużnę, jak Polaków, którym udało się uciec z niewoli tureckiej, odnotowanych w rachunkach kościelnych. Druga część, autorstwa ks. prof. Jana Szczepaniaka, obejmuje jedynie pielgrzymów, zawiera spis samych pielgrzymów notowanych w wyodrębnionych w XVIII wieku księgach pielgrzymich, w których obok imion i nazwisk niejednokrotnie pojawiają się informacje o miejscu ich zamieszkania w Polsce. Część druga zawierać będzie spis pielgrzymów opracowany przez prof. W. Kędra w zachowanej w Archiwum kościoła polskiego w Rzymie księdze „Liber nomina et cognomina Polonorum ad Almam Domum Lauretanum Devotionis causa confluentium Continens Ab Anno D[omi]ni 1773 die 8bris [ad 1934]”. Planowana publikacja będzię pierwszą w historiografii polskiej tak obszerną (ok. 1000 stron wydruku A4, 40 ark. wyd.) pozycją pozwalającą na identyfikację kilku tysięcy Polaków w Wiecznym Mieście. Książka zostanie wydana w nakładzie 300 egz. w dwóch tomach.

Rezultatem projektu będzie publikacja książki zawierającej spis niemal 11 tys. Polaków obecnych w najstarszej polskiej instytucji za granicą, jaką był polski kościół i hospicjum w Rzymie oraz w sanktuarium maryjnym w Loreto od początku XVII do początku XX wieku. Zgromadzony w niej materiał nie był dotychczas przedmiotem badań, gdyż był niedostępny dla naukowców. Na podstawie nieznanych dotąd źródeł opracowano krótkie noty osób uczestniczących w wydarzeniach w polskim kościele i hospicjum, z uwzględnieniem ich aktywności, roli, oraz funkcji pełnionych w hospicjum oraz opracowano spisy pielgrzymów zarówno w Rzymie jak i Loreto. Książka wpisuje się znakomicie we współczesny, nowy nurt badań nad kościołami narodowymi w Rzymie jako miejsc manifestacji tożsamości różnych wspólnot i niewątpliwie stanie się punktem wyjścia do dalszych pogłębionych studiów nad obecnością Polaków we Włoszech, jak nad ich biografiami.

Książka będzie dostępna on-line. Teksty informacyjne, ilustracje oraz linki dotyczące projektu, prezentowane na stronie Wykonawcy, zostaną dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami zgodnie z aktualnymi wymaganiami prawnymi obowiązującymi w tym zakresie. W szczególności materiałom ikonograficznym będą towarzyszyć teksty alternatywne (opisowe), wszystkie informacje zostaną odpowiednio sformatowane z zachowaniem zasad dotyczących nagłówków, kroju i wielkości czcionek właściwych przepisom związanymi z dostępnością.

Przedmiotem projektu jest publikacja monografii naukowej dr Julii Doroty Czapli pt. „Albumy zoologiczne przedmiotem i wynikiem badań. Rola przedstawień zwierząt w humanistycznej historii naturalnej 1530–1630" w Wydawnictwie Naukowym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Monografia jest analizą wybranych albumów rysunków zoologicznych i opracowywanych na ich podstawie ilustracji do kompendiów przyrodniczych z lat 1530–1630. Ówczesne badania zwierząt, które można określić jako humanistyczną historię naturalną, łączyły lekturę z obserwacjami żywych zwierząt, zakonserwowanych eksponatów oraz ich przedstawień. Tekst przynosi odpowiedź na pytanie, w jaki sposób tworzono, gromadzono i wykorzystywano ilustracje w pierwszym okresie rozwoju nowożytnych badań zoologicznych. Prześledzenie tych procesów pozwoli wyjaśnić, dlaczego przedstawienia fauny były nieodzownym elementem studiów przyrodniczych zarówno jako przedmiot badań, jak i sposób prezentacji ich wyników.

Celem projektu jest ukazanie ilustracji zoologicznej we wczesnonowożytnych kompendiach przyrodniczych i jej znaczenia dla rozwoju nauki, przemian w zakresie historii sztuki, historii kultury i wczesnego muzealnictwa. Publikacja wyników tych badań ma duże znaczenie dla upowszechniania wiedzy na temat ilustracji naukowych, które niezbyt często znajdują się w centrum zainteresowania badaczy, co jest widoczne chociażby w skromnej polskojęzycznej literaturze tematu. Powstała monografia, będąca zwieńczeniem wieloletnich badań i licznych kwerend, ma charakter interdyscyplinarny, gdyż uwzględniono w niej nie tylko punkt widzenia historii sztuki, lecz także konteksty z zakresu szeroko pojętej wiedzy przyrodniczej.

Efektem projektu będzie publikacja monografii naukowej pt. „Albumy zoologiczne przedmiotem i wynikiem badań. Rola przedstawień zwierząt w humanistycznej historii naturalnej 1530–1630” o łącznej objętości 13 arkuszy wydawniczych. Monografia naukowa zostanie opublikowana w dwóch wersjach:

1. drukowanej w twardej oprawie w nakładzie 300 egzemplarzy w Wydawnictwie Naukowym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, które znajduje się w wykazie wydawnictw publikujących recenzowane monografie naukowe (poziom I – 80 punktów, unikatowy identyfikator wydawnictwa: 60500),
2. online w otwartym dostępie (bezpłatnie i bez technicznych ograniczeń) w repozytorium Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie (https://bc.upjp2.edu.pl/) równocześnie z wersją drukowaną; wersja online zostanie oznaczona identyfikatorem DOI.

Publikacja wyniku projektu zostanie przygotowana z wykorzystaniem funkcji dostępności w programach Acrobat i Acrobat Reader oraz możliwości zawartych w formacie Portable Document Format (PDF), które pozwolą osobom ze szczególnymi potrzebami na korzystanie z dokumentów PDF zarówno przy użyciu czytników ekranu, programów powiększających obraz na ekranie i drukarek brajlowskich, jak również bez użycia takich narzędzi. W plikach zawierających publikację wyniku zastosowana zostanie struktura dokumentu umożliwiająca odczytywanie pliku PDF na głos przy użyciu czytnika ekranu.

„Pro Musica Sacra” jest czasopismem, które nieprzerwanie od 2011 roku podejmuje zagadnienia z zakresu muzyki kościelnej, takich jak: chóralistyka, kompozycje muzyki religijnej, organy, chorał gregoriański, liturgika, historia muzyki kościelnej, wykonawstwo muzyki kościelnej. Na jego łamach publikują uznani w kraju i za granicą praktycy (organiści, dyrygenci, kompozytorzy) oraz muzykolodzy i teoretycy. Od wielu lat podejmowane są starania o upowszechnienie podejmowanej tematyki. Ważnym elementem tego procesu jest umiędzynarodowienie czasopisma. W ostatnich dwóch latach została zreformowana i poszerzona Rada Naukowa czasopisma, obejmująca obecnie 20 członków, w tym 7 z zagranicznymi afiliacjami z takich krajów, jak Włochy, Hiszpania, Niemcy. W bieżącym roku czasopismo przeszło pozytywną weryfikację i uzyskało wpis w bazie ERIH PLUS.

Zmierzając do szerszego umiędzynarodowienia czasopisma, Redakcja chce podjąć następujące działania:

1. Tłumaczenia artykułów archiwalnych numerów na język angielski, które dostępne będą na stronie internetowej czasopisma.
2. Aplikowanie do bazy Scopus.
3. W tematyce artykułów w większym zakresie poruszane będą tematy badań naukowych z zakresu muzyki kościelnej istotnych dla środowiska naukowego, zwłaszcza za granicą.
4. Wystosowane zostaną zaproszenia do publikacji uczestników międzynarodowych konferencji naukowych, które począwszy od tego roku będą cyklicznie organizowane.
5. Podniesienie poziomu recenzji naukowych, poprzez zaproszenie do współpracy najwybitniejszych specjalistów w dziedzinie muzyki kościelnej w kraju i za granicą Redakcja ma pewność, że tłumaczenia archiwalnych numerów a także aplikowanie do bazy Scopus w znacznym stopniu przyczyni się do zwiększenia cytowalności czasopisma a tym samym do szerszego umiędzynarodowienia.

Cele projektu

1. Wprowadzenie narzędzi wspomagających sprawny przepływ pracy (zarządzanie procesem redakcyjnym w systemie informatycznym oraz zarządzanie procesem redakcyjnym za pomocą arkusza kalkulacyjnego i dysku wirtualnego);
2. Wzmocnienie narzędzi i metod prezentacji treści (adres i zawartość strony internetowej, czyli uniwersyteckiej platformy czasopism);
3. Udoskonalenie praktyk redaktorskich dotyczących recenzowania: metody recenzowania, wyboru recenzentów, recenzji oraz anonimizacji tekstu, a także dotyczących etyki publikacyjnej i nadużyć w praktyce publikacyjnej: zasady etyki publikacyjnej obowiązujące dla autorów, recenzentów i redaktorów oraz nadużyć w praktyce publikacyjnej;
4. Troska o style cytowań;
5. Pozyskanie nowych recenzentów krajowych i zagranicznych (pismo przyjęło stałą zasadę, iż każdy artykuł jest recenzowany przez 2 recenzentów, w tym jednego z uczelni polskich i jednego z uczelni zagranicznych); - udoskonalenie stałych kryteriów oceny tekstów, w tym przyjęcie zasady, iż jeden numer pisma jest poświęcony określonej tematyce, zaś drugi obejmuje zróżnicowane teksty naukowe;
6. Wzmocnienie analizy cytowalności czasopisma w serwisie Web of Science, w bazie Scopus oraz za pomocą Publish or Perish. - mimo posiadanego wysokiego poziomu umiędzynarodowienia niezbędne jest dążenie do zwiększenia poziomu umiędzynarodowienia poprzez sięgnięcie zwłaszcza do obszarów poza europejskich: Azji, Ameryki Południowej i Środkowej;
7. Nawiązanie kontaktów z wydawcami innych pism naukowych z zakresu teologii, pedagogiki, prawa kanonicznego i nauk o rodzinie w celu wzajemnego recenzowania artykułów i podejmowania wspólnych inicjatyw badawczych;
8. Stała promocja pisma podczas międzynarodowych konferencji, kongresów, spotkań naukowych; - prezentowanie pisma podczas międzynarodowych obron rozpraw doktorskich i nadawania tytułów profesorskich, co wymaga zaangażowania Zespołu Redakcyjnego pisma;
9. W konsekwencji przygotowanie i złożenie wniosku o włączenie do bazy Scopus.

Cele projektu

Rocznik „Annales Canonici” jest dobrze rozpoznawalnym w środowisku naukowym specjalistycznym czasopismem naukowym skierowanym do środowisk akademickich, praktyków prawa oraz do wszystkich, którzy zainteresowani są prawem kościelnym. O zainteresowaniu czasopismem świadczy duża liczba zgłoszeń artykułów naukowych. Głównym celem czasopisma jest aplikacja do międzynarodowej referencyjnej bazy danych, a osiągnięcie tego celu będzie możliwe dzięki finansowaniu działań projakościowych związanych z poszczególnymi etapami przygotowania czasopisma do publikacji online. 

Oczekiwane rezultaty

Na obecnym etapie rozwoju czasopisma konieczne jest wykonanie aktualizacji używanego przez redakcję systemu wydawniczego, gdyż obecnie używany system został wdrożony ponad sześć lat temu i wymaga wdrożenia nowej wersji. Aby utrzymać się w międzynarodowym obiegu naukowym, czasopismo planuje wykonywać specjalistyczne tłumaczenie metadanych artykułów naukowych (tytułów, abstraktów, słów kluczowych). Podniesienie standardów wydawniczych planowane jest również w odniesieniu do wszystkich etapów przygotowania poszczególnych artykułów do publikacji, dlatego w niniejszym projekcie przewidziano środki na redakcję i korekta tekstów. Redakcja tekstów będzie wykonywana przez specjalistów w dziedzinie prawa, a korekta przez doświadczonych w publikacjach naukowych edytorów.

Cele projektu

Celem rozwoju czasopisma filozoficznego Logos i Ethos jest zwiększenie poziomu umiędzynarodowienia oraz podniesienie poziomu merytorycznego. Środki osiągnięcia celu:

1. Opublikowanie minimum 2 numerów specjalnych Logos i Ethos zawierających artykuły tylko w j. angielskim (minimum po 6 w każdym). Będą to artykuły nowe i/lub przetłumaczone na j. angielski wybrane artykuły nieanglojęzyczne, które publikowaliśmy w przeszłości. Działanie to wiąże się z potrzebą zlecenia pracy translatorskiej profesjonalnemu tłumaczowi j. angielskiego, a także z potrzebą pracy redakcyjnej (np. weryfikacja tłumaczenia), a wreszcie z realizacją całego procesu wydawniczego (korekta, skład, druk, itd.). Planowany efekt: zniesienie bariery językowej dla odbiorców zagranicznych, podniesienie rangi merytorycznej i rozpoznawalności w świecie naukowym, zwiększenie liczby cytowań.
2. Upowszechnienie informacji o czasopiśmie poprzez:
   1. prowadzenie konta FanPage na portalu Facebook w ramach działalności marketingowej (udostępnianie treści, przypominanie artykułów archiwalnych, nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktu z zainteresowanymi osobami, autorami i potencjalnymi autorami tekstów),
   2. wysłanie pocztą tradycyjną anglojęzycznych drukowanych egzemplarzy numerów specjalnych do zagranicznych ośrodków naukowych (do ponad 100). Planowany efekt: rozpowszechnienie wiedzy o czasopiśmie Logos i Ethos wśród odbiorców, zwłaszcza zagranicznych. Działania te wiążą się z kosztami pracy prowadzenia konta na Facebooku oraz kosztami wysyłki numerów specjalnych. Podsumowując, powyższa koncepcja jest tym, czego obecnie potrzebujemy, gdyż wiele standardów już spełniamy, np. stosujemy DOI i ORCID a w ostatnich latach dokonaliśmy digitalizacji wszystkich numerów archiwalnych, dostępnych teraz bez ograniczeń na naszej stronie. Od kilku lat przybywa nam autorów zagranicznych. Chcemy, aby ten dynamiczny rozwój nie zwolnił lecz przyśpieszył, stąd nasz zdecydowany i jasno ukierunkowany plan umiędzynarodowienia.

Projekt ma na celu twórczą wymianę wiedzy i doświadczeń pomiędzy teoretykami i praktykami mediów.

Cele projektu

1. Stworzenie szerokiego forum konsultacyjnego pomiędzy środowiskiem naukowo-akademickim badaczy mediów i komunikacji społecznej a środowiskiem regulatorów mediów, twórców i praktyków mediów i komunikacji społecznej.
2. Oczekiwanym rezultatem projektu jest zorganizowanie Forum Standarów Etycznych Mediów w Polsce, które po raz pierwszy od powstania Karty Etycznej Mediów w 1995 roku i ówczesnej Konferencji Mediów Polskich byłoby platformą wymiany wiedzy, doświadczeń, debaty i dyskusji pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami aspektem etycznym funkcjonowania mediów w Polsce.
3. Celem części centralnej projektu, czyli w/w Forum jest przygotowanie nowej, przepracowanej i zmodyfikowanej Karty Etycznej Mediów w Polsce i stworzenie skutecznych, uniwersalnych narzędzi do jej akceptacji i przestrzegania przez media. Nie jest to zadanie i cel łatwy, ale warto po 30 latach od tamtej inicjatywy z roku 1995 podjąć nowe wyzwanie dla podniesienia standardów  etycznych dziennikarstwa, mediów i komunikacji społecznej w Polsce. 
4. Celem jest promocja i popularyzowanie pośród młodzieży wartościowego jakościowo dziennikarstwa i medialnego zaangażowania w mediach społecznościowych. Ten cel będzie realizowany przez dwa konkursy: pierwszy z nich Media Valor ma na celu upowszechnianie i promowanie przekazu pozytywnych wartości w materiałach tekstowych, dźwiękowych i filmowych dla młodzieży szkół ponadpodstawowych i młodzieży akademickiej; drugi konkurs Speech Valor ma na celu przygotowanie prezentacji tematycznych z zakresu etyki mediów i jej perswazyjne przedstawienie konkursowe do oceny jury.
5. Celem jest przygotowanie i wydanie pozycji: Vademecum etyki mediów i komunikacji społecznej, zawierającej zarówno opracowania naukowe, jak i  praktyczne standardy etyczne dla mediów i komunikacji społecznej w Polsce.
6. Powołanie stałego centrum eksperckiego monitorującego naruszanie standardów etycznych jako Centrum Akademickie Standardów Etycznych CASE.
7. Jednym z głównych celów projektu jest stworzenie gwarancji bezpieczeństwa etycznego w świecie mediów wobec zagrożeń naruszania podstawowych wartości: prawdy, wolności, odpowiedzialności, sprawiedliwości i szacunku dla wartości i godności człowieka.
8. Spodziewanym efektem projektu jest także umocnienie podmiotowości człowieka i jego naturalnych praw w erze platform komunikacyjnych, sztucznej inteligencji, algorytmów i big data.
9. Ważnym celem projektu jest budowanie nowych form współpracy i kanałów wymiany wiedzy i doświadczeń pomiędzy teoretykami a regulatorami i praktykami mediów. Analiza aktualnego stanu tych relacji pokazuje hermetyczność tych środowisk, brak zaufania i otwartości na wiedzę, doświadczenie i kompetencje drugiej strony. Projekt zakłada możliwość częściowego chociażby przezwyciężenia tych trudności.

Program

Projekt obejmuje kilka sukcesywnych modułów mających na celu wymianę doświadczeń pomiędzy środowiskiem naukowym i akademickim a regulatorami systemu medialnego, instytucjami medialnymi i stowarzyszeniami zawodowymi z obszaru dziennikarstwa, public relations, reklamy i komunikacji społecznościowej. W ramach projektu realizowane będą następujące moduły:

1. Konsultacje środowiska naukowego ze środowiskiem dziennikarskim w ramach przygotowania centralnego forum naukowo-dyskusyjnego 
2. Konsultacje środowiska naukowego z regulatorami systemu medialnego w Polsce w ramach przygotowania centralnego forum naukowo-dyskusyjnego 
3. Forum Standarów Etycznych Mediów w Polsce. Centralna wymiana doświadczeń na temat kondycji dziennikarstwa i komunikacji społecznej między teoretykami i etykami mediów a praktykami i regulatorami mediów z udziałem zaproszonych ekspertów polskich i zagranicznych.
4. Konkursy upowszechniające i promujące przekaz pozytywnych wartości w materiałach tekstowych, dźwiękowych i filmowych dla młodzieży szkół ponadpodstawowych i młodzieży akademickiej oraz konkursowe prezentacje tematyczne z zakresu etyki mediów dla młodzieży szkół ponadpodstawowych i młodzieży akademickiej.
5. Wydanie pozycji: Vademecum etyki mediów i komunikacji społecznej, zawierającej zarówno opracowania naukowe, jak i  praktyczne standardy etyczne dla mediów i komunikacji społecznej w Polsce.
6. Powołanie stałego centrum eksperckiego monitorującego naruszanie standardów etycznych jako Centrum Akademickie Standardów Etycznych CASE.

Oczekiwane rezultaty

• 30 referatów i raportów
• 5 dyskusji panelowych i eksperckich
• 40 uczestników finału dwóch konkursów

Celem projektu jest troska o zachowanie dziedzictwa tradycyjnych pieśni kościelnych, w kontekście współczesnych zmian społecznych i kulturowych, z szeroko rozumianą edukacją polskiego społeczeństwa. Jest to pewnego rodzaju śpiewnik pieśni kościelnych w wersji muzycznej, z punktem ciężkości postawionym tym razem nie na tekście, ale melodii - w towarzyszeniu organowym. Wyboru pieśni oraz opracowań organowych i ich nagrań dokona pracownik naukowy Wydziału Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie - dr hab. Witold Zalewski, prof. UPJPII; pełniący od roku 1995 funkcję I organisty katedry Wawelskiej, ceniony i powszechnie znany w środowisku muzycznym autor licznych opracowań pieśni kościelnych.

Zadaniem tego projektu - mającego charakter pilotażowy - jest stworzenie w przestrzenii wirtualnej muzycznej bazy melodii pieśni kościelnych. Punktem wyjścia jest wybranie i nagranie 100 tradycyjnych melodii pieśni kościelnych, opracowanych harmonicznie w formie akompaniamentu organowego. Istotnym elementem projektu będzie stworzenie strony internetowej, dzięki której możliwy będzie odsłuch pieśni (poprzez kanał YT). Na stronie zamieszczone bedą ponadto artykuły naukowe, dostosowane tematycznie do projektu oraz melodie pieśni w formie zapisu nutowego.

Odbiorcami projektu będą badacze polskiego dziedzictwa kulturowego, muzykolodzy oraz grupy zawodowe: organistów, liturgistów oraz katechetów.

Efekty

1. Skatalogowanie melodii polskich pieśni kościelnych na stronie internetowej www.
2. Ukazanie charakteru i czasu powstania melodii pieśni poprzez akompaniament organowy.
3. Działanie na wyobraźnię harmoniczną grup zawodowych.
4. Szeroko rozumiana możliwość edukacji szkolnej na podstawie przygotowanych prezentacji muzycznych.

Rezultaty/Wyniki projektu

Projekt ma na celu twórczą wymianę wiedzy i doświadczeń pomiędzy środowiskami medialnymi krajów Trójmorza.

Cele projektu

1. Naukowe i bezpośrednie poznanie kondycji etycznej mediów w krajach Trójmorza.
2. Stworzenie forum współpracy pomiędzy środowiskiem naukowo-akademickim badaczy mediów i komunikacji społecznej w krajach Trójmorza.
3. Wymiana wiedzy i doświadczeń w czasie konferencji naukowej o roli etyki mediów w praktyce medialnej krajów Trójmorza.
4. Integracja środowiska medioznawczego krajów Trójmorza
5. Promocja medialna idei konferencji i jej celów pokazywania etyki mediów jako gwarancji bezpieczeństwa człowieka.
6. Upowszechnianie referatów i dyskusji w świecie mediów
7. Wydanie monografii: Etyka mediów - gwarancja bezpieczeństwa w krajach Trójmorza.
8. Przygotowanie i rozwój nowych programów badawczych w ramach współpracy ośrodków akademickich krajów Trójmorza.
9. Opracowania narzędzi do badania i analityki etyczności w sieci do wykorzystania w praktyce eksperckiej i badawczej.
10. Jednym z głównych celów projektu jest wypracowanie mechanizmów i narzędzi etycznych gwarancji bezpieczeństwa człowieka w świecie mediów wobec zagrożeń naruszania podstawowych wartości: prawdy, wolności, odpowiedzialności, sprawiedliwości i szacunku dla wartości i godności człowieka.
11. Spodziewanym efektem projektu jest także umocnienie podmiotowości człowieka i jego naturalnych praw w erze platform komunikacyjnych, sztucznej inteligencji, algorytmów i big data poprzez programy kształcące kompetencje etyczne w świecie mediów.
12. Ważnym celem projektu jest budowanie nowych form współpracy i kanałów wymiany wiedzy i doświadczeń pomiędzy teoretykami mediów w krajach Trójmorza.

Organizator 
Instytut Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej

Patroni naukowi projektu 
Polskie Towarzystwo Komunikacji Społecznej
Komisja Komunikacji Społecznej i Mediów Polskiej Akademii Nauk
Komisja Medioznawcza Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie
Komisja Etyki Komunikacji Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie

Patroni instytucjonalni
Ministerstwo Edukacji i Nauki
Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Sesje plenarne

1. Etyka mediów z perspektywy międzynarodowej
2. Etyczność w mediach: wartości i antywartości
3. Funkcjonalność kodeksów etyki mediów
4. Etyka mediów w świecie nowych technologii

Sesje tematyczne

1. Bezpieczeństwo etyczne
2. Etyczność w mediach w kontekście dziennikarskim
3. Etyka w reklamie
4. Etyka public relations
5. Etyka w sieci
6. Etyka algorytmów i danych
7. Etyka odbiorców
8. Edukacja medialna

Panele dyskusyjne

1. Medioznawczy
2. Ekspercki
3. Dziennikarski

Rezultaty/Wyniki projektu

Owocem konferencji będzie raport w języku angielskim: Etyka mediów - gwarancja bezpieczeństwa w krajach Trójmorza.

Cele projektu

Redakcja kładzie nacisk na upowszechnianie publikowanych treści za pomocą środków elektronicznych, w trybie otwartego dostępu. Od 2012 r. czasopismo jest obecne na platformie czasopism UPJPII. Ukazanie się wersji papierowej jest równoznaczne z publikacją jego elektronicznej wersji. Artykuły zaopatrzone są w dwujęzyczne streszczenia oraz słowa kluczowe. Wdrożony został system DOI. W l. 2016-2017 zarchiwizowano całość dorobku czasopisma. W 2017 r. zmieniono szatę graficzną, przechodząc na system wydawania półrocznego, zwiększając udział tekstów publikowanych w językach kongresowych, od 2019 r. uznając to zasadę podstawową. Od 2020 r. wprowadzono obowiązek stosowania ORCID. W 2020 r. rozbudowano interfejs platformy do 9 języków. Na 2022 r. zaplanowano modernizację strony internetowej – działania te nie są objęte nin. wnioskiem. W 2021 r. wprowadzono pilotażowo publikację w stylu „print ahaed”, oraz zmianę wersji referencyjnej z papierowej na elektroniczną (przyspieszenie procesu wydawniczego). W najbliższych dwóch latach redakcja zamierza podjąć działania w kilku obszarach:

1. Pełne wdrożenie możliwości systemu OJS;
2. Aplikacje do baz międzynarodowych;
3. Tłumaczenia tekstów naukowych;
4. Korekta i redakcja oraz skład tekstu;
5. Upowszechnienie.

Oczekiwane rezultaty

Skrócenie czasu oczekiwania na opublikowanie nadesłanego materiału: - w 2022 r. do 6 msc, - w 2023 r. do 3-4 msc. Większa rozpoznawalność czasopisma, wynikająca z większego zaindeksowanie w międzynarodowych bazach bibliograficznych. Wpływ na rozpoznawalność będą miały również zmiany w praktykach redakcyjnych oraz w sposobie udostępniania treści czasopisma na stronie internetowej (skrócony okres procedury wydawniczej). Dzięki wdrożeniu narzędzi i metod zarządzania obiegiem tekstu (w ramach systemu OSJ w wersji 3) nastąpi usprawnienie pracy redakcji. Zwiększenie widoczności czasopisma przełoży się na jego atrakcyjność, mającą odzwierciedlenie w ilości cytowań, udziału autorów i recenzentów zza granicy.

Cele projektu

Niniejszy projekt stawia sobie za cel rozwój czasopisma „Polonia Sacra” w trzech podstawowych obszarach:

1. podniesienie poziomu redakcyjnego i merytorycznego,
2. zwiększenie zasięgu i rozpoznawalności czasopisma na międzynarodowym rynku czasopism naukowych (umiędzynarodowienie),
3. poprawa dostępności archiwalnych zasobów czasopisma. Do realizacji powyższych celów posłużą następujące środki i przedsięwzięcia:
4. uzupełnienie niezbędnych elementów standardu redakcyjno-wydawniczego mające na celu uzyskanie kwalifikacji czasopisma do bazy SCOPUS. Podjęte czynności dotyczyć będą poprawy obsługi procesu publikacji. Planowane koszty: wydatki związane z aktualizacją danych i tłumaczeniem na język angielski. Planowany efekt: uzyskanie standardów wyznaczonych przez SCOPUS.
5. Przygotowanie i opublikowanie dwóch numerów specjalnych „Polonia Sacra” zawierających przetłumaczone na język angielski artykuły o wyjątkowej wartości merytorycznej i potencjalnym zasięgu międzynarodowym, które do tej pory dostępne były w „Polonia Sacra” jedynie w polskiej wersji językowej. Przewidziano wysyłkę zeszytów specjalnych, anglojęzycznych do zagranicznych ośrodków naukowych funkcjonujących w zakresie dziedziny nauka teologicznych. Planowane koszty: opłacenie obsługi, tłumaczy i korekty oraz wysyłki zeszytów do odbiorców. Planowany efekt: zwiększenie poziomu umiędzynarodowienia czasopisma, umożliwienie dostępu do zawartości czasopisma czytelnikowi anglojęzycznemu, zwiększenie międzynarodowego zainteresowania czasopismem.

Oczekiwane rezultaty

Digitalizacja i nieodpłatne udostępnienie zasobów czasopisma na stronie internetowej w wersji elektronicznej archiwalnych numerów czasopisma dostępnych do tej pory jedynie w wersji drukowanej. Planowany efekt: ułatwienie dostępu do zasobów czasopisma i podwyższenie poziomu cytowania artykułów zarówno w kraju jak i za granicą.